عباس عبدالبهاء پس از معرفي ميرزا علي محمد باب مي نويسد :
در سنه ي هزار و دويست و شصت در سن بيست و پنج در شيراز در روش و حرکت و اطوار و حالات او آثاري نمودار شد که آشکار گرديد شوري در سر و پروازي ديگر در زير پر دارد . ...

مكه در يكي از ماههاي حرام ‹‹رجب›› پذيراي مقدم زائران بيت الله الحرام بود. زائران آداب و مناسك مربوط به زيارت خانه خدا را انجام مي دادند و به گرد آن طواف مي كردند . گاه پروردگارشان را مي خواندند و گاه نيز بتها را ... در ميان آنان زن بزرگواري نيز ديده مي شد كه او هم به طواف مشغول بود اما نه آنسان كه ديگران ، آري توجه او تنها به خداي يكتا معطوف بود. روحش لبريز از خضوع خدا گرايان و خشوع محتاجان و وقار و متانت اميدواران به فضل خدا بود . خداي يگانه را مي خواند و از او مي خواست سنگيني باري را كه از آن مي ترسيد و پرهيز مي كرد ، كاهش دهد . او پيش از اين سه پسر و يك دختر زاده بود ، اما در هيچ كدام از آنها درد زايمان مانند اين بار ، بر وي و اعصابش فشار نياورده بود .

حضرت علی (ع) به تدريج بزرگ مي شد و در ميان همسالان خود ، در كردار و گفتار ، چهره اي متمايز از آنان مي يافت. در همان ايام كه سن و سالي چندان هم نداشت با دوستانش در كنار چاهي بازي مي كرد . ناگهان پاي يكي از آنان در كناره چاه لغزيد و پيش از آن كه در چاه افتد ، علي (ع) سر رسيد و يكي از اعضاي بدن آن طفل را گرفت . سر طفل رو به پايين و در چاه آويزان و يكي از اعضايش به دست علي (ع) بود . كودكان فرياد مي كردند . خانواده آن طفل از ديدن چنان صحنه اي در شگفت ماندند . در آن هنگام علي (ع) را ‹‹مبارك›› نيز مي ناميدند . مادر طفل خطاب به مردم گفت : اي مردم ! آيا مبارك را مي بينيد كه چگونه فرزندم را از مرگ نجات داد؟!

تربيت و فضیلت امام حسن مجتبی (ع)

پيامبر (ص) علي و زهرا (ص) تربيت امام حسن مجتبي را بر عهده داشتند و با تربيت صالح و اسلامي خود وي را براي رهبري امت در آينده آماده مي کردند . در واقع خانه رسالت با آگاهي از منزلتي که حسن در آينده در جامعه اسلامي به خود اختصاص مي داد به تربيت وي اهتمام مي ورزيدند . آنان مقام و منزلت حسن را به شيوه هاي مختلف نيز به آگاهي مومنان مي رساندند . مثلا پيامبر اکرم او را بر سينه اش بالا مي برد و آنگاه بلندش مي کرد تا بايستد و يا دستانش را مي گرفت و آرام به سوي چهره مبارکش مي کشيد و مي خواند: «حزقه حزقه ترق عين بقه» -( حزقه: مرد کوتاه قامتي است که به هنگام رفتن گامهاي کوتاه بردارد.)

پگاه روز سوم شعبان از سال سوم هجرت يکي از درخشانترين و زيباترين سحرگاهان به شمار مي رود . چرا که او در اين روز با انگشتاني از نور مولودي مبارک و بزرگ را به نوازش گرفت .
در سوم شعبان نوري پاک و درخشان منزلگاه رسالت را در خود فرو برد . مولودي فرخنده پا به عرصه وجود گذاشت در واقع خداوند او را برگزيد تا تداوم بخش رسالت و مقتداي امت باشد و انسانها را از جهل و تاريکي و بندگي برهاند .

امام زين العابدين (ع) در کوران رويدادهاي سياسي که در تکوين امت اسلام و ترسيم خطوط و ويژگيهاي تاريخي آن نقش بسزايي داشتند قرار گرفته بود .
ایشان در خانه اميرالمومنین امام علي (ع) ديده به جهان گشوده بود . در آن هنگام امام علي مبارزه اي تلخ با دشمنان اسلام در جمل و صفين و نهروان را آغاز کرده بود . پدر حضرت سجاد امام حسين در آن روزگار علاوه بر همکاري با پدرش در اداره امور مسلمانان فرماندهي سپاه اسلام را نيز بر عهده داشت .

از پدر و مادري علوي به دنيا آمد . (امام سجاد و ام عبدالله دختر امام حسن مجتبي)
امام محمد باقر چهار سال پيش از واقعه عاشوراي کربلا يعني در سال 57 هجري چشم به جهان گشود .
درباره روز ولادت او ميان راويان اختلاف است . برخي ميلاد آن حضرت را سوم صفر و برخي اول رجب گفته اند . آن حضرت از نظر سني بزرگترين فرزند پدرش نبوده است اما براي تصدي منصب امامت از ديگران شايستگي بيشتري داشت و پدرش پير و فرمان رسول خدا (ص) او را به پيشوايي مردم منصوب کرد .

به نظر مي رسد که روستاي ابواء واقع در بين مکه و مدينه بيش از ساير اماکن قافله هاي حجاج اهل بيت را به سوي خود جلب مي کرد زيرا آرامگاه مادر پيامبر آمنه دختر وهب در آنجا قرار داشته است .
در راه بازگشت از حج بيت الله الحرام (بحارالانوار، ج 48، ص 4، المحاسن، ج 2، ص 418) قافله امام ابو عبدالله الصادق (ع) در اين روستا توقف کرد . آن روز بنابر مشهورترين روايات 7 صفر سال 128 هـ .ق بود که امام براي ميهمانانش سفره غذا گسترده بود که پيکي از جانب زنانش به سوي او آمد تا مژده ولادت خجسته فرزندش را به وي برساند .

امت اسلام در هفدهم ربيع الاول يکصد و سي ششمين سالگرد ولادت پيامبر اسلام (ص) را جشن گرفته بودند . ) برخي از محققان مي گويند در خصوص تاريخ ولادت امام صادق نزديکترين تاريخ صواب سال 80 هجري است . در اين باره دو روايت ديگر نيز هست که تاريخ ولادت وي را درسالهاي 83 و 77 ذکر کرده اند.( در همين حال در خانه رسالت موجي از سرور شادي جريان داشت . اين خانه چشم به راه فرود آمدن کرامت و افتخاري در خود بود تا بر ارج و بلنداي آن افزوده شود .