تبادل
لینک هوشمند
یا ایها الذین آمنوا اجتنبوا کثیرا من الظن ان بعض الظن اثم …
(سوره مبارکه حجرات ـ آیه ۱۲ )
دراین پست میخواهیم از تاثیر نماز بر "شخصیت ظنین"که در اصطلاح “شخصیت پارانوئید"(Paranoid Personality) نامیده می شود سخن بگوییم زیرا مبتلایان به این بیماری عدم اعتماد به دیگران را در خود تقویت میکنند
1- این بیماری که معمولا در آقایان بیش از خانم ها دیده می شود، در اوایل جوانی آغاز می شودو در جامعه با القاب مختلفی مثل بدبین، متعصب یا دل سیاه! و … شناخته می شود.
مبتلایان به این بیماری، کارهای اطرافیان شان را برای خود به شدت تحقیر کننده یا تهدید آمیز می دانند و نگران نوعی سوء استفاده از جانب دیگران هستند. این افراد با این که وفاداری دوستان را مورد ارزیابی قرار می دهند، اما با ان وجود باز هم به دوستی آنان شک دارند.
آنها همیشه در اطرافیان خود ترس و تعارض ایجاد می کنداین بیماران در زندگی خود همیشه دچار مشکل هستند و مسائل ساده را به چشم اهانت میبینند مثلا تصور می کنند که فلان همسایه به قصد آزارشان ظرف زباله را دم در گذاشته است! و به طور کلی این بیماران در زمینه کار و زندگی با دیگران دچار مشکل همیشگی هستند.
در مورد درمان این بیماری، دانش پزشکی چندان توفیقی نداشته است، اما آیین اسلام، کثیر الظن بودن را نوعی گناه به حساب می آورد و در واقع مهر تایید بر بیمار بودن این افراد می زند. پس می توان انتظار داشت هر دستور اسلامی از جمله نماز که گناه را از انسان دور می کند، در زدودن بیماری گناه آلود نیز موثر واقع شود.
2- شروع این اختلال در آغاز جوانی می باشد، یعنی زمانی که چند سالی از وجوب فریضه نماز گذشته است و انسان نمازگزار سال هاست که در نماز خود “الحمدلله رب العالمین” گفته است وبه این باور رسیده است که برگی بی اذن و اجازه او از درخت بر زمین نمی افتد” و با زمزمه مداوم “ایاک نعبد و ایاک نستعین” بدین باور قلبی رسیده است که همه کارهای خود، همه زندگی خود و همه هستی خودش را فقط به خدایی این چنین قدرتمند بسپرد و از هیچ اتفاق ناگواری، نگران نباشد.
تکرار این باور عمیق ایمانی، در طی شبانه روز، نمازگزار را به این باور می رساند که حتی اگر در اطرافیان خود رفتاریتحقیر آمیز بیابد و یا به سوء ظنی در رابطه با همسر یا بستگان خود برسد، با تکیه بر همان نماز و ایمان، از سوء ظن گناه آلود بپرهیزد و حساب کار را به پروردگار متعال و منتقم بسپارد.
با توجه به این که سن شیوع و شروع این اختلال در آغاز جوانی و سال ها پس از وجوب نماز است، بروز این اختلال در نمازگزاران به مراتب کمتر از افراد تارک الصلوه می باشد.
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.