تبادل
لینک هوشمند
بخش سوم : شيعيان در دوران استقلال لبنان
در سال 1943 ، لبنان به عنوان يك كشور مستقل ، توانست از قيموميت فرانسه خارج شود و به استقلال دست يابد .
در آن دوران ، ماروني‌ها و اهل سنت بر مبارزات سياسي كه به تأسيس كشور لبنان منجر شد ، سيطره داشتند . اين وضعيت تا آغاز جنگ داخلي لبنان در سال 1975 به قوت خود باقي ماند ؛ زيرا ماروني‌ها از لحاظ تعداد جمعيت از سايرطوايف مسيحي بيشتر بودند و به طور سنتي پرچم ايده هويت لبناني را برمي‌افراشتند .
درحالي كه اهل سنت ، پل ارتباطي ميان كشور استقلال يافته لبنان و ساير كشورهاي عرب به حساب مي‌آمدند . يعيان همچون دروزها و طايفه‌هاي كوچك مسيحي ، به عنوان بازيگران ثانوني نقش ايفا مي‌كردند . ميثاق ملي لبنان در واقع توافقي ميان ماروني‌ها و اهل‌سنت لبنان بود كه بعداً مورد پذيرش ساير طوايف واقع شد .
از آنجا كه تقسيم بندي‌پست‌هاي سياسي لبنان در هيچ ماده قانوني ثبت نشده و اين امر تا پيمان طائف به صورت يك تفاهم شفاهي باقي مانده بود ، برخي از مواد آن تا پايان دهه 40 ميلادي چندين بار زير پا گذاشته شد . براي نمونه ، در سال 1947 يك مسيحي ارتدوكس به رياست پارلمان‌انتخاب شد .
اما در اثر فشار رهبران شيعه كه با تظاهرات مردمي همراه شد ، اين انتخاب لغو و يك شخصيت شيعه به نام «صبي حماده» به اين پست منصوب شد .
پست رياست پارلمان لبنان خيلي زود به محور اصلي كشمكش ميان خاندان‌هاي مختلف شيعه كه فرصت يافته بودند تا نماينده خود را براي تصدي اين پست معرفي كنند ، تبديل و عامل تعيين كننده‌اي در ميان كل طايفه شيعه شد . پنج خاندان بزرگ شيعه ، مناطق‌انتخاباتي شيعه‌نشين را تقريباً به طور مطلق تحت تصرف خود درآوردند .
براي نمونه ، درجريان انتخاب رئيس پارلمان در سال 1968، 15 نفر از 19 نفري كه خود را براي تصدي اين‌پست نامزد كردند ، از همين خاندان‌ها يا از «مشتريان» مستقيم آنان بودند .
اين امر در انتخابات سال 1972 نيز كه آخرين انتخابات پارلماني قبل از شروع جنگ داخلي لبنان بود ، تغييري پيدا نكرد .
سرانجام در انتخابات 1992 كه اولين انتخابات پارلماني بعد از جنگ داخلي و امضاي پيمان طائف بود ، اين وضعيت دگرگون شد و «نبيه بري» كه به هيچ يك از خاندان‌هاي معروف شيعه تعلق نداشت ، به رياست پارلمان انتخاب شد . اين وضعيت در انتخابات سال 1996 نيز تكرار شد .
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.